Ontdek de geschiedenis van Hachikō, de trouwe hond van Japan
Gedurende zijn lange en lange geschiedenis heeft Japan ons verhalen en verhalen nagelaten om nooit te vergeten. Velen van hen kunnen eenvoudige mythes of legendes zijn zonder enige basis. Er zijn echter anderen die, ondanks tientallen jaren achter de rug, miljoenen mensen over de hele wereld een lesje hebben gegeven.
Het is het geval Hachikō, de hond van Akita racegigant van dit verhaal vol liefde, vertrouwen, loyaliteit en bovenal trouw aan zijn vriend, meester en metgezel.
Met een beetje achtergrond, werd ons geliefde blik geboren uit de drukke menigte. Hij deed het op een boerderij in de stad Odate in de buurt van de Akita-prefectuur rond 1924. Hachikō werd snel van zijn moeder en broers verwijderd om naar een stad zo groot als Tokio te gaan. Onze protagonist duurde echter niet lang alleen in de hoofdstad van het land van de rijzende zon.
Hachikō en zijn meester worden onafscheidelijke vrienden
Net bij aankomst op het Shibuya-station kwam het in handen van Eisaburo Ueno, een bescheiden professor van het ministerie van Landbouw van de Universiteit van Tokio. Het moet gezegd worden dat deze Japanse leraar eerst wat terughoudend was om bij deze Akita te blijven. Dit komt omdat zijn vorige hond slechts een paar weken geleden was gestorven, waardoor hij met veel pijn en leegte achterbleef.
Hoewel dit voor de hoofdrolspeler van dit verhaal erg weinig uitmaakte. Kort nadat ze zich in het huis van de nieuwe eigenaar hadden gevestigd, werden zowel Eisaburo als Hachikō onafscheidelijke vrienden. Dit werd verder verhoogd toen de dochter van deze professor uit Tokio onafhankelijk werd en het huis geheel alleen achterliet voor hen beiden.
Vanaf dit moment zijn hond en meester spijkers en vlees geworden. Zo erg zelfs, dat Hachikō altijd de heer Ueno naar het treinstation had vergezeld om hem vaarwel te zeggen en hem succes toewenste in zijn werk. Dit werd een soort routine. In een soort onweerlegbare liefdes test tussen beide partijen. In feite begon dit merkwaardige verhaal beroemd te worden in de buurten van die tijd, een feit dat ertoe leidde dat deze hond zelfs in de meest onherbergzame hoeken van Japan bekend werd.
Het ongeluk hangt over Hachikō
Op 21 mei 1925 zweefde het ongeluk boven deze twee vrienden. Eisaburo Ueno stierf aan een hartaanval tijdens het onderwijzen aan de Universiteit van Tokyo tegen alle verwachtingen in. Geconfronteerd met deze ongelukkige uitkomst was Hachikō opnieuw alleen in de wereld. Bovendien kon deze hond niet assimileren dat hij zijn meester voor altijd verloren had en daarom ELKE DAG op het treinstation op hem wachtte zoals hij lang geleden had gedaan.
Maar hij besefte dat de leraar nooit terugkwam. Hij kwam nooit uit de trein van Shibuya station zoals hij altijd routinematig deed. Er gebeurde iets. Hachikō wist dat er iets met zijn trouwe metgezel moest zijn gebeurd. Maar het kon hem niet schelen. Daar bleef hij negen jaar lang op het station totdat hij stierf in 1935.
Ondanks zijn dood blijft de erfenis van dit huisdier geldig tot op de dag van vandaag. Hij liet ons zien dat liefde en vriendschap een van de belangrijkste waarden zijn die mensen hebben.
Hachikō gaf ons de les dat we altijd aan de kant moeten staan van onze dierbaren. Niet alleen op momenten van maximaal geluk. Maar ook op die momenten van tegenslag waarin alles verloren lijkt te zijn.
Topos de inwoners van Japan waren zo geboeid door dit verhaal dat er in 1947 een groot bronzen standbeeld werd opgericht in zijn geheugen, precies in hetzelfde station van Shibuya waar Hachikō op een vurige manier op zijn vriend wachtte. Talloze legenden en mythen vertellen dat iedereen die de schoot van deze figuur raakt, nog een keer in zijn leven naar de Japanse stad Tokio terugkeert, maar deze keer vergezeld door een geliefde of partner die de eeuwige liefde en trouw verwerkt.
Credits van de afbeeldingen - Wiki Commons
