Glucosetolerantietest: hoe het is gedaan en normale waarden

Wat is de glucosetolerantietest?

Ook medisch bekend onder de naam glucosetolerantiecurve, het is een type of bloedtest die speciaal wordt gebruikt bij de diagnose van prediabetes, diabetes mellitus type 2 (de meest voorkomende), of zwangerschapsdiabetes tijdens de zwangerschap. Waarom? Fundamenteel omdat helpt te weten hoe het lichaam in staat is suiker af te breken (glucose).

Het moet niet worden verward met suikertest tijdens zwangerschap, dat is gewoon en medisch bekend onder de naam O'Sullivan-test, en dat wordt uitgevoerd tussen week 24 en 28 van de zwangerschap, hoewel afhankelijk van de autonome gemeenschap waarin de zwangere vrouw is (in Spanje) het mogelijk is om twee metingen te hebben, één in het eerste trimester of de andere. even later.

Deze keer zullen we praten over een van de meest voorkomende glucosetolerantietests, genaamd orale glucosetolerantietest (PTGO). Er is ook degene die bekend staat als intraveneuze glucosetolerantietest (PTGIV), maar het komt minder vaak voor en wordt zelden gebruikt voor de diagnose van diabetes.

Hoe de glucosetolerantietest wordt uitgevoerd: de stappen die u moet volgen

Dagen voor de voltooiing van de tolerantietest, is het raadzaam om een normale, routineuze levensstijl te volgen, normaal eten. Het is dan essentieel om gedurende de 8 uur voorafgaand aan het tijdstip van de test niets te eten of te drinken. Op dezelfde manier kunt u tijdens de test niets eten of drinken.

Er wordt een bloedmonster genomen voordat de glucose-oplossing wordt ingenomen, waardoor u de nuchtere bloedglucosewaarden kunt kennen voordat u iets heeft ingeslikt.

Dan moet je drink een glucose-oplossing (Het kan glucose of dextrose zijn), wat in het begin enigszins onaangenaam kan zijn omdat het de neiging heeft heel, heel zoet te smaken. Veel artsen vertellen de patiënt dat de smaak vergelijkbaar is met die van een frisdrank, maar de waarheid is dat het eigenlijk veel zoeter is. De meest voorkomende is dat de hoeveelheid glucose 75 gram bereikt.

later, Nieuwe bloedmonsters zullen elke 30 tot 60 minuten worden genomen onmiddellijk na inname van de glucose-oplossing. Het is mogelijk dat een derde bloedmonster wordt genomen.

Aangezien het een test is die tot 3 uur kan duren, is het essentieel dat de persoon in het laboratorium blijft. Het is niet raadzaam om een wandeling of lichaamsbeweging te maken. Noch duidelijk iets eten of iets drinken, behalve de glucose-oplossing toegediend door het laboratorium.

Dat wil zeggen, we kunnen de glucosetolerantietest als volgt samenvatten:

Een eerste nuchter bloedmonster wordt verkregen.
De glucose-oplossing wordt ingeslikt, langzaam en beetje bij beetje.
30 of 60 minuten worden verwacht en een tweede bloedmonster wordt verkregen.
Er wordt nog eens 60 minuten verwacht (2 uur in totaal) en een derde en laatste bloedmonster wordt verkregen.

Waarden van de glucosetolerantietest

De referentiewaarden van de glucosetolerantiecurve hebben betrekking op de waarde van glucose 2 uur na de inname van glucose. En ze zijn de volgende:

Normale nuchtere waarden: 60 tot 100 mg / dl.
normaal:lager dan 140 mg / dl.
prediabetes:tussen 140 en 199 mg / dl.
diabetes:gelijk aan of groter dan 200 mg / dl.

Dus als de patiënt nuchtere glucosewaarden boven 126 mg / dl en een bloedglucose gelijk aan of groter dan 200 mg / dl 120 minuten (2 uur) na inname van de glucose-oplossing heeft, is het zeer waarschijnlijk dat dat je lijdt aan diabetes.

Waarden van de orale glucosetolerantietest (PTGO)

Het is ook mogelijk om rekening te houden met andere waarden die als normaal worden beschouwd, afhankelijk van de tijd die is verstreken na inname van de glucose-oplossing. Gewoonlijk zijn voor een glucosetolerantietest met 75 gram glucose de normale waarden als volgt:

U vasten:60 tot 100 mg / dl.
1 uur later:minder dan 200 mg / dl.
2 uur later:minder dan 140 mg / dl.

Deze test wordt meestal uitgevoerd bij patiënten met een hoge nuchtere bloedsuikerspiegel (hoger dan 125 mg / dl), maar is niet zo hoog dat de diagnose diabetes kan worden gesteld. Dit artikel is alleen voor informatieve doeleinden gepubliceerd. Het kan en mag het consult met een arts niet vervangen. We adviseren u om uw vertrouwde arts te raadplegen. topicsBloedonderzoek