Vaginale exsudaat: wat is het uitstrijkje in de vagina en waar wordt het gebruikt?
Als u al naar het kantoor van uw gynaecoloog bent geweest voor een eerste gynaecologisch onderzoek, is het goed mogelijk dat u al weet hoe belangrijk vaginaal exsudaat, een essentiële medische test wanneer er symptomen of tekenen zijn die verband houden met bepaalde pathologieën of ziekten, vooral in het geval van een mogelijke seksueel overdraagbare aandoening (SOA).
Het is in feite een zeer belangrijke diagnosemethode tijdens de zwangerschap, die de medisch specialist helpt om het mogelijke bestaan van bacteriën (in het bijzonder groep B-streptokokken) in het geboortekanaal te ontdekken, dat wanneer het tijd is om te bevallen. , beïnvloed de baby tijdens de bevalling.
Wat is het exsudaat van de vagina en hoe wordt het gedaan?
Het bestaat uit een zeer eenvoudige en pijnloze test waarbij de gynaecoloog een stroomstaal uit de vagina haalt. Om dit te doen, gebruikt hij een wattenstaafje, wat een medisch instrument is waarvan de vorm en het uiterlijk sterk lijkt op dat van een oorstaafje.
En waar wordt het voor gebruikt? Fundamenteel is het enorm nuttig om het mogelijke bestaan uit te sluiten of te diagnosticeren vaginale infecties, die mogelijk bepaalde symptomen en ongemakken bij vrouwen veroorzaakt. Dat wil zeggen, het is een diagnostisch hulpmiddel dat heel gebruikelijk is in de gynaecologische praktijk, vooral geschikt in het geval van vaginitis.
Van de symptomen die het meest voorkomen bij een vaginale infectie, kunnen we bijvoorbeeld de aanwezigheid vermelden van: onaangename vaginale geur, jeuk en vaginale verbranding, een andere uitscheiding dan normaal, en ook een gevoel van pijn en / of irritatie van de huid. urineren of seks hebben.
Hoe is het gedaan?
- Om dit te doen, moet de vrouw zo ontspannen mogelijk zijn om ongemak te voorkomen. Dit wordt op je rug op een brancard geplaatst met ondersteuning om je benen te plaatsen of je hielen in te brengen.
- De gynaecoloog plaatst een speculum in de vagina, die later opengaat en gemakkelijker toegang geeft tot de vaginale wanden en de baarmoederhals.
- Vervolgens schuift er een wattenstaafje of wattenstaafje over de afscheidingen en verkrijgt een monster van de vaginale wanden. Dit gebruiksvoorwerp heeft in zijn binnenste een kweekmedium dat de mogelijkheid biedt om de ziektekiemen te voeden en te voorkomen dat ze verdwijnen in het transportproces naar het laboratorium.
Zodra het verkregen monster in het laboratorium is onderzocht en zal identificeren welke verwekkers de symptomen veroorzaken, indien aanwezig.
In geval van verdenking van bacteriële vaginose Het is ook mogelijk om de test van de amines uit te voeren, bestaande uit het mengen van een kleine hoeveelheid vaginale secretie met een paar druppels kaliumhydroxide, die een visachtige geur zal produceren als deze positief is.
Waarom is vaginaal rectaal exsudaat zo belangrijk tijdens de zwangerschap?
Tijdens de zwangerschap, en vooral in de laatste fase van de zwangerschap (dat wil zeggen, wanneer de geboortedatum nadert), de analyse het is van vitaal belangomdat het de mogelijkheid biedt voor de gynaecoloog om het bestaan al dan niet van bacteriën in het geboortekanaal te detecteren, en dat wanneer de tijd daar is dat ze de baby kunnen beïnvloeden.
Om die reden Het wordt gedaan in het derde trimester van de zwangerschapin de meeste gevallen tussen week 35 en 37, aangezien het de ideale tijd is om het bestaan van typebacteriën te detecteren groep B streptococcus (GBS)en de mogelijke besmetting van de baby via het welbekende kanaal van de geboorte (leiding waardoor de baby circuleert tijdens de bevalling, zich uitstrekt van de superieure smal van het bekken naar de opening van de vagina). In feite is dit wat ons eigen advies is Spaanse Vereniging voor Gynaecologie en Verloskunde (SEGO).
Geschat wordt dat in werkelijkheid de kansen op infectie door de baby bij de bevalling echt minimaal zijn, met tussen de 0,5 en 1,5 gevallen per 1000 geboorten. Als het echter optreedt, zijn de gevolgen erg ernstig voor baby's, omdat dit op de lange termijn kan leiden tot mentale retardatie of verlies van gezichtsvermogen of gehoor.
En, in het geval van bacteriële vaginose bij de zwangere vrouw, wanneer het resultaat positief is voor de aanwezigheid van Streptococcus B, tijdens de bevalling wordt een profylactische antibioticabehandeling uitgevoerd. In de meeste gevallen krijgt de moeder om de vier of zes uur tijdens de bevalling een dosis intraveneus antibioticum toegediend, met name omdat de normale weeën beginnen en de uitzetting drie centimeter heeft bereikt, tot het moment van geboorte van de baby.
Wat te doen bij vaginale infecties?
In geval van virale of bacteriële vaginose en als de vrouw niet zwanger is, wordt de juiste medische behandeling voorgeschreven door de gynaecoloog.In de meeste gevallen wordt een behandeling op basis van antischimmelmiddelen zoals Metronidazol of Clindamycine gevolgd, die helpt bij het elimineren van de bacteriën, die op hun beurt de symptomen kalmeren.
Echter, in het geval van zwangerschap en de aanwezigheid van Streptococcus B is positief, antibiotische behandeling zal worden gevolgd bij de bevalling, om de overdracht aan de baby te voorkomen - en te voorkomen.
Kunnen ze worden voorkomen?
Er zijn enkele basiszorg die u elke dag kunt volgen als het gaat om het voorkomen of voorkomen van vaginale infecties. Het is bijvoorbeeld raadzaam om een goede, intieme hygiëne te handhaven, zodat deze altijd schoon en droog blijft.
Het is ook handig om het gebruik van zeer strakke of strakke kleding te vermijden, altijd proberen om het katoen, vers en licht te maken. Daarnaast is het gebruik van condooms essentieel. MEDISCHE REFERENTIES GERAADPLEEGD
- Polanco N, Manzi L, Carmona O (2012). [Mogelijke rol van enterotoxigene Bacteroides fragilis in de etiologie van infectieuze vaginitis]. Beschikbaar op: //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/22524106
- Eschenbach DA, Hillier S, Critchlow C, Stevens C, DeRouen T, Holmes KK (1988). Diagnose en klinische manifestaties van bacteriële vaginose.Am J Obstet Gynecol. Beschikbaar op: //www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/3259075
