Autisme en de typische symptomen om het te identificeren

de autisme of autismespectrumstoornis Het is een van de moeilijkste aandoeningen om te diagnosticeren, het is een neurologische en complexe stoornis die meestal een heel leven duurt en het vermogen om te communiceren en relaties te leggen met mensen belemmert.

autisme komt vaker voor bij jongens dan bij meisjes en beïnvloedt alle rassen zonder etnisch of sociaal onderscheid, de oorzaken van deze aandoening zijn nog niet helemaal duidelijk, dus ze zijn nog onbekend.

Autisme wordt ook autistische spectrumstoornis (ASS) genoemd en wordt gedefinieerd als vijf stoornissen die pervasieve ontwikkelingsstoornissen (PDD) zijn.

Deze vijf aandoeningen zijn de volgende: autistische stoornis, Asperger-syndroom of mild autisme, gegeneraliseerde ontwikkelingsstoornis (PDD) niet gespecificeerd (TGD-NE), Rett-stoornis of Rett-syndroom en desintegratieve aandoening van kinderen (CDD).

De symptomen van autisme

De ouders zijn de eersten die opmerken hoe het kind zich ontwikkelt, en daarom is observatie erg belangrijk. de eerste symptomen kunnen vanaf 18 maanden opgemerkt worden, de baby hij brabbelt zelden, onderhoudt of zoekt geen oogcontact met zijn ouders, richt zijn blik altijd op hetzelfde object en houdt vast aan of toont obsessie voor hetzelfde object.

In aanwezigheid van deze symptomen moeten ouders de kinderarts raadplegen om de baby te herkennen en te controleren op mogelijke gevallen van autisme.

De leeftijd waarop het meestal gediagnosticeerd is, is 3 jaar oud en zoals we al eerder hebben gezegd, zijn het de ouders die als eerste opmerken en merken dat iets niet goed gaat in de ontwikkeling van hun kind.

De symptomen van autisme zijn moeilijk te diagnosticeren, ze zijn diffuus en komen voor met verschillende intensiteit.

Zodra het kind de diagnose autisme heeft gekregen, moet vroegtijdig worden ingegrepen met de juiste therapieën die de communicatie, socialisatie en cognitieve vaardigheden helpen ontwikkelen.

De mogelijkheden van een kind met autisme (ASS) kunnen laag of hoog zijn, afhankelijk van het IQ-niveau van het autistische kind en het vermogen van verbale communicatie dat het kind heeft.

De gevallen van autisme zijn niet allemaal hetzelfde, sommige zijn ernstiger en andere zijn milder.

Milde autisme wordt vaak verward met een andere neurologische aandoening genaamd Asperger's Syndrome, en zelfs het syndroom van Asperger wordt beschouwd als licht autisme.

Milde autisme wordt gedetecteerd in het kind op 3-jarige leeftijd, wanneer hij begint te socialiseren met meer kinderen.

De symptomen die autisme vertoont, kunnen mild of zelfs zijn erg ernstig. Deze symptomen bestaan uit Herhaaldelijk gedrag en bewegingen zoals schommelen, ronddraaien.

Andere symptomen of tekenen die kenmerkend zijn voor autisme

Andere karakteristieke symptomen van autisme zijn:

Toon onverschilligheid voor uw omgeving.
Ze tonen geen interesse in het verkennen van de omgeving.
Ze richten hun aandacht op een object en isoleren zichzelf van de rest.
Ze hebben moeite met verbaal en non-verbaal communiceren.
Ze herhalen vaak woorden, in sommige gevallen spreken ze misschien niet of richten ze hun gesprekspartner niet.
Weinig of geen visueel contact hebben met mensen.
Ze kunnen de gevoelens van de mensen om hen heen niet begrijpen.
Ze worden gemakkelijk gestoord door veranderingen in routines en tonen angst.
De bewegingen die ze uitvoeren zijn repetitief.
Ze hebben moeite zichzelf te herkennen.
Ze spreken zichzelf aan in de derde persoon en bij naam.

Zoals we eerder hebben gezegd, is vroegtijdig ingrijpen de meest effectieve methode en als we eerst vermoeden dat er iets mis is met de ontwikkeling van het kind, moeten we naar de kinderarts gaan om het kind te observeren en evalueren.

Hoewel autisme op dit moment niet te genezen is en niet kan worden voorkomen, vermindert vroegtijdige interventie de symptomen van autisme aanzienlijk door het vermogen van het kind om te groeien en nieuwe vaardigheden te leren te vergroten. Dit artikel is alleen voor informatieve doeleinden gepubliceerd. Het kan en mag het consult met een psycholoog niet vervangen. Wij adviseren u om uw vertrouwde psycholoog te raadplegen.